شمیم سبز

بخواب کرم ابریشم، بخواب! دنیا همیشه آبستن درد بوده و برای به دنیا آمدن باید گریست. به پرواز پیروزمندانه ی پروانه ها نگاه نکن، که پروانه ها بغض روی بالهاشان حمل می کنند.دلت شور شکستن پیله را نزند... دلت شور پروانگی فردا را نزند... بگیر بخواب کرم ابریشم! با آرامش بخواب. با آرامش بخواب، که روزهای نیامده سختند...

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

بعد نوشت:
ای مرغ سحر عشق ز پروانه بیاموز
کان سوخته را جان شد و آواز نیامد
این مدعیان در طلبش بی خبرانند
آن را که خبر شد خبری باز نیامد (سعدی)

بی خود نگرانی! ما سکوت را از این غزل ها یاد گرفته ایم. اگر رنگ رخساره رسوایمان نکند...